Vanuit Antwerpen vertok ik met mijn familie richting Zaventem. Gelijk gewoonlijk was ik een uur te laat. Mijn vader super gestrest en begreep niet dat ik zo rustig bleef. Maar ik was er gerust in dat ik mijn vliegtuig ging halen. Kwam er net op tijd aan. Eindelijk op het vliegtuig, eerste vlucht is naar Ethiopie. Daar nemen we een vlucht naar Congo in een klein vliegtuig. Wat mij meteen opviel is hoe mooi dat de vrouwen zijn op de vlucht en ook op de luchthaven van Addes Abbaba. Kan oppervlakkig klinken maar die Ethiopers hebben mij toch doen staren.
De dag erna kwamen we eindelijk aan in Lubumbashi.B ij het uitstappen voelde ik ineens een vreugde in mij bij het inademen van het lucht. Dezlfde geur als in Marokko. Het zonneke dat schijnt. Ja, we zijn in Afrika. Ik word overvallen door enthousiasme. Wil meteen aan de slag.
De luchthaven zelf was helemaal anders dan bij ons. Erg klein, ongeorganiseerd en er werkte heel veel mensen. De sfeer was daar vrij nors, ze hadden ons al gewaarschuwd voor politie en leger. Gelukkig was de concierge van de universiteit van Lumbubasi er om alles te regelen. Op een bepaalde moment zag ik aan de bagageband iemand met mijn koffer vertrekken, gelukkig had ik het op tijd door en heb ik hem nog kunnen tegenhouden.
Aan de uitgang stonden de Congoleese studenten te wachten om ons te verwelkomen. Ze hadden hun studenten lied voorbereid en brachten het op een heel emotionele wijse. Was erg geemontineerd door dit gebaar. Je merkte ook dat ze zich speciaal hadden opgedut voor ons, de mooiste kleren uit te kleerenkast gehaald. De gastvijheid in Congo is enorm. Ze stonden er ook meteen op dat ze onze bagage zouden dragen. Wij hadden ook een lied voorbereid, K3 van Afrika tot Amerika met bijhoren dansje . Jah, denk wel dat ze het grappig vonden want ze haalde meteen hun fototoestellen naar boven en we kregen applaus, gelukkig verstonden ze de tekst niet zo goed.
Toen we naar het hotel reden kreeg ik een zicht over het stad. Moet zeggen dat ik meteen terug aan Marokko denken, zelfde infrastructuur, klimaat trekt er ook op en er hing er hetzelfde sfeer. Wist meteen dat ik mij hier ging thuis voelen .
Het hotel was wat in vervallen staat en er waren er heel wat kakerlakken in de badkamer, maar heb ondertussen door dat dit ook wel een beetje bij Congo hoort. De ruimtes waren allemaal wel erg proper. Het hotel paste wel meteen bij mij het had iets prestigieus maar toch vervallen.
S’avonds gaan we wat eten in een lokaal keukentje en het smaakte me wel, bukari was heel speciaal. Is een witte bol dat gemaakt is uit maismeel. Dat moet je dan met je handen omvormen tot kleinere bollen en met een beetje saus opeten. Zag ook dat er vis was wat mij ook meteen tevreden stelde. Na een overheerlijke maaltijd keerden we terug naar het hotel. Was er klaar voor om aan dit avontuur te beginnen.
Ikrame
Geen opmerkingen:
Een reactie posten